i will miss you.. you, and the moments that we've spent together.. the times that i sat with you.. the times that always made me smile, the priceless moments that made me happy. and i will miss you,. your smooth skin.. your perfect curves.. your sweet voice.. and i will miss the music that we make together.. it would be only for a short time.. but long enough for me to look for you each night.. im still here, looking at you,. but im missing you now, knowing that i wont see you again after a few days.. and as i make my last strokes upon your loving head, i pray that God would make time pass by quickly during the days that we will be apart.. i will miss you.. im missing you now..


your drummer

========================================================
waaah.. mamimiss ko drumset ko.. =S oo nga.. dadalhin ko nga si Vladi sa KC, pero iba pa din ang may kaharap na drumset.. oo nga, madami nga akong pwedeng paluing damit, bag, o notebook (at mas maganda syang praktis sa chops (n_n) ).. ngunit iba ang pakiramdam ng pagpalo sa totoong drums.. argh.. isa ito sa mga bagay na humihila sa akin sa pagsama sa KC.. kulang kulang na isang linggo ang nalalabi bago ako umalis.. halos limang araw.. pupunta akong church tuwing ala-una hanggang alas-singko upang magpapalo.. kailangan kong magpahinga para sa KC, pero masaya ako kapag pumapalo ako.. kung pwede lang na mag-back out.. mag back out para magdrums.. kung pwede lang kitang dalhin.. kung magiging sapat lang ang natitirang oras na magkakasama tayo....
hwehe.. pero meron pang ibang dahilan kung bakit gusto kong maiwan..at dahilan ko din ito kung bakit gusto kong sumama.. malabo tlga.. isa dito - nagstart na magplanning ang youth!!! woohoo!!! Praise the Lord!! hehe.. matagal na panahon din akong nanalangin na makahanap ng isa pang youth na makakatulong ko.. hindi ko kasi kaya talagang mag-isang maghatak.. suplado ako.. hindi ako ma-PR.. kahit anong gawin ko, hindi ko sila mahatak.. pero sa awa ng Diyos, hindi ako nakahanap ng makakatulong ko, siya pa lumapit sa akin!!! eheh, sa katauhan ni badik (sobrang blessed ako sayo pare..) sumasakit tlga ulo ko tuwing linggo.. walang nangyayari.. nahihirapan ako.. nabigla naman kasi ako talaga.. dati, paupo-upo lang ako, nakikinig lang.. at nagk-criticize kung may mga mali ang mga youth leaders.. haha! ang sama ko tlga.. pero yun nga, kaya naging sobrang malaking batok sa akin ang pinapagawa sakin ni Lord.. pakialamero tlaga sya.. dati, masaya na akong taga-attend lang.. natutuwa sa mga bagay na katuwa-tuwa.. apathetic sa mga hindi.. naiinis sa mga mali.. nagulat ako, bigla na lang akong kinuha kung saan man.. hindi ako bagay maging lider! ayoko! iba na lang! wag na lang! pero wala akong magagawa, kaya nga siya "Lord" eh.. wala sa plano ko ang magKC.. balak kong kumuha ng Stat101 at HK105 (psychomotor skills) ngayong summer.. kailangan ko silang makuha para makakuha din ako ng extra units na pang med.. may DVBS din ang church sa april.. may ABCCOP sportsfest pa at gusto kong maglead sa ABCCOP youth.. magastos ang KC.. matagal ang KC, matrabaho.. ayokong sumama.. ewan ko ba. Pero ngayon gusto ko na.. gusto na hindi talaga.. hindi ko pa rin maintindihan hanggang ngayon kung bakit ako sasama.. sasama ba tlga ako? magpa-late kaya ako sa barko? pano kung kulangin briefs ko, valid reason yun para hindi sumama diba??? diba?? dibaaah??!? (n_n) hehe.. pero sasama ako.. maliit na bagay lang siguro ito para sa mga nagKC, para sa iba, para sa iyo.. pero sa akin, malaking step of faith na ito.. hindi talaga ako excited sa KC.. excited ako na matapos ko ang KC at sumabak ulit sa mga trabaho ko, sa mga pinapagawa ni Lord sa akin.. grabe.. naalala ko, sunod sunod na mga lecture yun.. sa sermon tuwing linggo, sa Quiet time twing gabi, sa radyo, sa TV, sa prayer meeting (kahit sa prayer meetign sa ibang church!!!), maging sa sarili kong Sunday school lesson sa youth.. minsan gusto ko na lang umayaw.. magtago.. pumunta sa lugar na hindi ako mahihila ni Lord.. pero ginawa ko na yun dati.. nagtago sa sarili, at nanood lang sa mga dating leaders... hehe.. minsan, parang nire-regret ko nang nagpray ako ng "Lord, bakit ganun yung nangyayari sa youth namin? bakit hindi nyo ko gamitin, tambay lang naman ako eh...".. pambihira.. minsan, masarap umayaw.. minsan, nakakalunod.. minsan, gusto ko na lang umuwi ng maaga pagkatapos ng service tuwing linggo.. minsan, gusto ko na lang magpaka-extreme na suplado, magpaka-anti social, at hindi mamansin ng mga makukulit na tao.. minsan, nakakatakot.. ano naman ang sunod dito???? pero huwag muna yun.. KC muna sa ngayon.. youth muna.. kaya gusto ko nang sumama..
pero ayaw ko na din sumama... dahil nga nagpaplanning na ang youth.. kanina after service, apat kaming youth na nakapagmeet para doon (ang dami noh?!) medyo malabo ang mga plano dahil nga apat lang kami, kaya next sunday, iga-gather lahat ng youth ng church, by God's grace, para magmeet.. na-excite ako kanina, pero naalala kong hindi pala ako makakasama doon.. nakaka-excite, pero nakakalungkot sa parte ko.. nakakatakot din - pano kung ganun ulit, na hindi sila nagpunta sa mtg? pano kung hindi ulit sila namansin? pano..? pero naisip ko din, baka naman hindi, wla naman ako eh.. takot lang yata sila sakin.. hweheheh, wag naman sana.. (>_<') ayoko na kung ganun.. hehe bahala na si batman.. magkKC ako.. binigay ko na lang ang num ko kay badik, at nag-iipon ng pag-asa na i-uupdate nya ako sa mangyayari next sunday.. at umaasang hindi ko matatapon sa dagat ang cellphone ko sa mababasa kong "update".. (n_n)

buti na lang, Lord ko si Lord... kung hinde...

ewan ko na lang..

hwaah!!! KC na!

The stars didn't show up to lit up the cloudy sky. The humid air was also less friendly - its density hindering the sweat in our bodies to evaporate, thus preventing our natural thermoregulator to dissipate heat to the environment and cool ourselves (HK 114!! hweheh.. o_0). I was already considering riding a Katipunan Jeepney to some damn airconditioned restaurant just to get away from the unnaturally, tropically-humid, sweaty night (it was already 7pm when we got out - nights aren't supposed to be hot..). I remember that it was hot and un-windy that whole tuesday, and the heat outlasting the sun almost became intolerable for me. It also felt as if a crowd of invisible, sweaty people were always walking, sitting, eating, sleeping with you, causing the humid environment. Nevertheless, after charm arrived at the boarding house by i think was already about 7:10pm, thanks to manong taxi driver, we walked to the Sunken Garden for our 3 weeks late final CG meeting. I 'learned' something new, by the way - that 80% of the population of the Philippines work in Makati (n_n) and twas the reason why charm came late (so its either those working outside makati are just part of the 20% of the population, or what they're doing is not 'work' at all (0_o) ). After finding a nice not-so-grassy and not-so-dusty part, almost near the middle of the sunken, we settled and i started our CG with a prayer - our last prayer together, as soon, we weren't able to end in prayer because we were reminded of the 10 o'clock UP curfew and were forced to move to jollibee philcoa. We started with giving gifts, and i admit that i feel guilty because i didn't find time (and money..) to buy each one a special, more personal, more "waah-its-so-nice-of-you..", gift - i just gave out some hand-made "awards." It wasn't something of real worth, and i dnt know if it was just me, or guys aren't really into gift-giving..? =S I tried to integrate my affirmations with the rewards but im afraid i thought so much about it the previous night and thus, i wasn't able to put them into words.. (sorri, was it just me, or guys also have "limited vocabularies"..?). Anyways, though humid and we were sweaty and hungry and kezia leaving early, we still managed to go through the gift giving, affrimations, sorry-stuffs - and the rest of the story are mostly CG stuffs and are not for posting in this blog.. =)Mysteriously sounding creatures of the night also appeared from time to time (i think there were two or three of them) frightening us at some point with their creepy voices matched with the thousand shadows in the midst of sunken garden.
10 o'clock then came and the four of us (kezia left early because i think she wasn't permitted to stay long.. =S ) rode a philcoa bound jeep at vinzon's hall to jollibee. I was almost penniless but i still managed to buy a carbohydrate-rich palabok and buy each one of them a shrinked pizzamelt (jobee's pies get smaller everyday..the ones we ate dint even touch my tongue).. We finished eating by 10:45 and preparing to leave, we saw how amazing and wonderful God really is - - it was raining, and we weren't wet thanks to manong curfew and jobee.. the thought was just incomprehensible, but i believe it was just how God shows how he loves His children. (n_n) hwaaah.. mamimiss ko CG!!!
==============================================

03/29/06 wednesday, 1:48 pm

nilapat ko na sa huling pagkakataon ang aking ballpen sa answer sheet.. matapos ang ilang paninigurado sa aking mga naisulat na sagot at mapaniwala ang aking sarili na wala na akong maisusulat pa, sinimulan ko nang tumayo upang ipasa ang papel.. paglabas sa airconditioned room, binati ako ng init ng panahon, ngunit sa wakas - natapos na din ang aking sem!!
pero kahapon lang (03/31/06) sumagi sa isip ko kung ano naman ang gagawin ko next week?? hindi ako tulad ng ibang estudyante ng UP na nagkakandarapa na upang magpre-enlist ng mga subject sa summer, o naghahanap ng summer job, o kung ano man.. walang plano sa isip ko na gagawin ko - magpunta lang sa church at magdrums buong linggo.. aalis na kami para sa Kawayan Camp sa susunod na sabado, hindi ko pa rin natatapos yung required book review.. hindi pa din dumidikit sa isipan ko na magk-KC nga ako.. ayaw ko pang maniwala na aalis ako papuntang Bacolod, isang lugar na hindi ko pa nalalapatan ng paa.. at ayaw ko pang maniwala na isang buwan na hindi ko makakasama ang aking pamilya o churchmates o mga malalapit na kaibigan doon, at ang mga kasama ko lang ay mga panibagong mukha.. ayaw ko pa ding maniwala na hindi ko gustong magpunta doon, sa kaloob-looban ng aking sarili, para lang magsaya, magbakasyon, mahiwalay sa maynila, o anuman - ginusto kong magpunta doon dahil naniwala ako minsan, ilang linggo ang nakalipas, na tinawag ako ng Diyos para sa isang gawain na hindi ko pa alam, o ayaw ko pa ding alamin.. lahat naman ng Kristiyano ay may responsibilidad at hindi mas-espesyal ang sa akin, pero naramdaman ko lang na kakailanganin kong magKC upang maging mas epektibo.. wala na akong maisulat.. hindi ko pa alam.. ayaw ko pa dati.. may latak pa ng pagka-ayaw hanggang ngayon.. sa totoo lang, hindi ako excited sa isang buwan ng KC - excited na ako na matapos na ang KC at bumalik sa totoong mundo, sa aking pamilya, simbahan, eskwelahan, mga kaibigan, at malaman ang dapat ko ngang gawin.. isang maliit na parte lang ang isang buwan ng "training" kumpara sa isang buhay na dedicated sa Diyos.. gusto ko nang matapos ang KC.. excited na ako..